مدح و مناجات با حضرت عبدالعظیم حسنی علیه‌السلام
اینجاست خاک ری وَ ملقب به کربلاست خیلی گران تمام شده، مُلک خون بهاست هر گـوشه زین دیار اگر هیأتی بـپاست پشت قـباله و سنـدش یک سـر جـداست زان روز که مـعـامله شد سـرزمـین ما ری نـیـست نام آن و شـده وادی البکـاء ازآن به بعد فاطمه زین خاک رو گرفت این سرزمین به گریه عشاق خو گرفت آنقدر گریه شد که کمی شستـشو گرفت از خــانــه امــام حــسـن آبــرو گـرفـت اوضاع را امـام حـسـن رو به راه کرد زهـرا دوبـاره جـانب ایـران نگـاه کـرد عـبـدالـعـظـیــم آمـد و عـبـد خـدا شـدیـم بـا عـشـق اهـل بـیت دگـر آشـنـا شـدیـم هـمـسـایـه عــزیـز دل مـجـتـبـی شـدیـم در هر طـواف زائـر کـرب وبـلا شدیم پـیچـیـده بـاز در حـرم یـار عـطر سیب صلی علی الحسین و صلی علی الغریب یا ذالـکـرم عـزیـز حـسـن سیـد الکـریم امـشب ز نـام تـوست سخن سید الکریم پــرده ز رخ کـنـار بـزن سـیـدالـکـریـم سر می‌نـهـم به پـای تو من سیدالـکـریم گریه میان صحن شما مـستی آور است با گـریـه در حـریـم حـسینی برابراست پـر می‌کـشیم از حـرمت محضر حسین پـرواز مـی‌کـنـیـم به دور سـر حـسـیـن عـمـری شـدیم با مـدد خـواهـر حـسـین شب‌های جـمـعـه هم نـفـس مـادر حسین فـریـاد یـا بُـنَـیَّ بـه گـوش هـمـه رسـیـد با قـد خـم به کـرب وبـلا فـاطـمه رسید فـریـاد می‌زند پـسر من سـرت کجاست قـدت رشید بود بگـو پیـکـرت کجـاست جای لبش که هست ولی خواهرت کجاست سیمین گلو عزیز دلم حنجـرت کجاست خـنجـر که کـند شد اثرش این گلو شود مانـند گـیـسـوان سرت مـو به مـو شود |